UG Zbójno

Zespół klasztorny w Oborach

           Od ponad czterystu lat nad pięknym, bogato ukształtowanym krajobrazem Obór góruje kościół i klasztor Ojców karmelitów. W klasztorze od 1627 roku znajduje się figura Matki Bożej Bolesnej. Na miejscu można zapoznać się z burzliwą historią kościoła i klasztoru. W czasie powstania styczniowego gromadziły się oddziały partyzanckie, a w czasie II wojny światowej hitlerowcy więzili tu kilkudziesięciu księży. W ostatnich latach miejsce to jest licznie odwiedzane przez pielgrzymów z całego kraju. Pieta Oborska powstała w latach XIV/XV wieku. Została wykonana z drewna lipowego i przywieziona przez Karmelitów z Bydgoszczy. W ołtarzu znajduje się od 1696 roku. W 976 roku została ukoronowana przez Prymasa Tysiąclecia Stefana Wyszyńskiego. Przyciąga ona pielgrzymów już od setek lat. Wiele rozgłosu dały jej informacje o cudownych właściwościach leczniczych. Dowodem na to są zapiski w kronikach klasztornych i przekazy ustne. Chlubą kościoła są też liczne zabytkowe ołtarze, które pochodzą z XVII wieku, a przedstawiają wizerunki świętych. Ołtarz Św. Józefa stoi przy łuku tęczowym. Powstał w XVII wieku. Ołtarz Matki Bożej Szkaplerznej w środkowej części wypełnia kopia neapolitańskiej Madonny del Carmine. Ołtarz Św. Jana Nepomucena to oryginalny ołtarzyk rokokowy. Pod chórem mieści się pamiątkowa tablica upamiętniająca pobyt Fryderyka Chopina w Oborach, ufundowana w 1999 r. przez prof. Mirosława Krajewskiego. Latem 1824 roku w oborskim kościele na zachowanych do dziś organach grał młody polski kompozytor. Potwierdzał to w listach do rodziców, które pisał z pobytu w nieodległej Szafarni. Niedaleko kościoła wznosi się wzgórze nazywane Kalwarią, a dawniej Grodziskiem. Tam obecnie mieści się cmentarz oborski.   

Źródło Eliasza

          Eliasz to jeden z największych proroków Izraela. Uznawany jest za ojca duchowego karmelitów. W czasie wypraw krzyżowych, gdy powstawał zakon, Eliasz swą działalność prorocką związał z górą Karmel. Zainspirowani jego życiem w XII/XII wieku sprowadzili się na górę Karmel krzyżowcy. Prowadzili życie pustelnicze na wzór życia Eliasza. Gdy prorokowi groziła śmierć z rąk królowej Izabel, Bóg rozkazał Eliaszowi udać się na górę Toreb, do groty przy potoku Kerit. Tam podczas wieloletniej suszy proroka Eliasza żywiły kruki, a wody potoku gasiły jego pragnienie. Często u wejścia do groty Eliasz spotykał się z Bogiem. Symboliczna grota proroka Eliasza i źródło znajdują się na dziedzińcu klasztoru w Oborach.